We gingen op vakantie naar Japan, een lang gekoesterde wens van mij. Mijn man was er voor zijn werk al een keertje of 6 geweest in de loop van de jaren, de eerste keer zelfs in de tijd zonder internet en ook de tijd dat er nog niet zoveel engels werd gesproken door de inwoners zelf. Als we af en toe belden was het een ‘collect call’ en die waren prijzig. Nu koop je een e-sim en communiceer je gewoon via een appje of facetime, de moderne tijd. En lang leve Google maps!
Zo af en toe zal ik een fotoblogje maken over Japan. Omdat het zo leuk en totaal anders was...
Blauwer dan blauw. |
Het uitzicht vanuit het hotel, op de 23e verdieping. |
Wolkenkrabbers, laagbouw, de spoorwegen, ik keek mijn ogen uit. |
In de etalage van restaurants: replica's, makkelijk om aan te wijzen wat je wilt gaan eten. |
Zeg nu zelf, zo'n kommetje ramen ziet er toch lekker uit? |
Bagage gedropt en er gelijk op uit, we logeerden in de buurt van Shimbashi station. |
In de steegjes electriciteitsmasten, airco's en vending machines |
Bussen en sommige auto's lijken in elkaar te zijn geduwd, zoveel mogelijk ruimte op een zo'n klein mogelijk oppervlak. |
Steegje |
Verzamelingen buizen en meters, draden en kabels. |
Straatjes vol eettentjes. |
Met de graten van een fikse vis. |
Ik ben verbaasd dat fietsen vaak niet op slot staan. |
Voor de ingang van restaurants hangen doeken. |
De wir-war van draden, kabels en een afvoer. Oud en nieuw op de achtergrond. |
Het plein voor Tokyo station, met de keizerlijke tuinen in de verte. |
Tokyo station. |
Plafond van het station. |
Stempelen op station. |
Inmiddels zijn we alweer een halve week terug en begint het gewone leventje weer morgen.
Japan heeft mij verbaasd om de enorme contrasten. De schone straten zonder zwerfafval. Je kan je spullen achter laten op tafel als je bij een balie een bestelling doet. Fietsen staan niet altijd op slot. Taxichauffeurs met witte handschoenen aan. Behulpzame mensen. Het heerlijke eten.
Ik kan nog even doorgaan, volgende week nog een blogje over Japan?